Highlights uit Myanmar

Alweer bijna onze laatste dag in Myanmar. De kinderen kunnen nu echt geen tempels, pagodas en stupas meer zien en wij eerlijk gezegd ook niet. Vaak hebben we die namelijk bezichtigd in de enorme hitte, waarbij het zweet echt in straaltjes van ons afliep. Schoenen uit (over bloedhete stenen natuurlijk), lange broeken aan, en met bedekte schouders. Een snelle blik op een met een 15 cm dikke laag goud bedekte Boeddha gaat dan nog wel, maar zoals in Bagan met een gids die ons op 1 dag in 6 tempels uitgebreid heeft rondgeleid, daar hebben we nu echt genoeg van. Overigens zijn de tempels prachtig. De pracht en praal (alles goud wat er blinkt) van de moderne tempels en Boeddha’s van 65 meter lang zijn leuk, maar de ruim 3000 tempels in Bagan van tussen 800 en 1000 jaar oud zijn veel indrukwekkender en sommige echt mooier dan veel van de ruines die ik in Europa en het Midden-Oosten heb gezien.

We zijn inmiddels natuurlijk ook vrij goed ingevoerd in het Boeddhisme! Geen verlichting nog bereikt helaas, maar ik ken wel alle legendes en 550 levens van de Boeddha. Vandaag zijn we in een klooster geweest, rondgeleid door een echte monnik en hebben zelfs op zijn ‘slaapkamer’ gezeten, een soort cel zoals vroeger bij ons in het klooster vermoed ik. De kinderen denken erover met de huttenbouw in Oostzaan een klein tempeltje te bouwen.

Meer genoeg dan van de tempels heb ik alleen nog van de voeten. OMG, wat een ellende. En dat elke dag weer, de hele dag. De overhangende kleine teen (over de slipper uiteraard, schoenen zie je hier niet) is hier volledig normaal, door het dag in dag uit alleen op slippers lopen (of sloffen). Daarnaast zijn de meeste voeten natuurlijk in en in VIES, maar het allerergste is dat ik hier telkens weer tegen de lange teennagels van vrouwen aankijk!! En dan bedoel ik echt lang: minimaal 1-1,5 centimeter langer dan die van mij is hier normaal, bij voorkeur versierd met kleurtjes en rhinestones en lekker puntig geveild (zie foto). Ik kan sommige vriendinnen al over de grond horen rollen van het lachen, die kennen mijn voetenliefde.

Anyway, buiten de tempels is Myanmar ook de moeite waard. Heel anders weer, en, het klinkt saai, heel authentiek. Ondanks dat ze in de plaatsen waar wij zijn echt al wel gewend zijn aan toeristen is het toerisme bij lange na niet de belangrijkste inkomstenbron, en daarom heb je toch het idee dat je een tijdje mag rondlopen in het echte Myanmar. Het is ook nog eens laagseizoen, moessonseizoen zelfs (hoewel het overal heel warm is en nergens regent, buiten wat bewolking en een bui aan het Inlemeer, waar het niettemin boven de 25 graden was), dus er zijn heel weinig andere toeristen. Uiteraard kom je dan toch wel gewoon bekenden tegen, want dat hoort erbij op een verre vakantie: mijn oud-collega Gonneke en haar gezin zitten momenteel in hetzelfde hotel als wij.

We merken aan reacties dat de vakanties bij jullie in volle gang zijn, dus van ons allemaal: hele fijne vakantie!